در مورد بچه داری...

سلام.خیلی دوست دارم قبل از شروع آتیلا نامه سخنی با اون مامانایی داشته باشم که نی نی هاشون هنوز به دنیا نیومده و دوست دارن زودتر روی ماه کوچولوشون رو ببینن و لباسای خوشگلی که براش خریدن رو زودتر تنش کنن وا ونو حمام کنن و از وجودش لذت ببرن و ... و خیلی کارهای دیگه که آرزوشو داشتن و دارن.ولی خداوکیلی از بچه داری چی میدونن؟ منظورم وظایف مادری نیست که این تو ذات تمام ما از دوران کودکی هست.(البته منظورم از ما خانمهایی هست که این مطلب رو میخونن!)بلکه اون نکاتیه که تا وقتی بچه نیومده حتی بهش فکرم نمیکنیم و یا اگرم فکر میکنیم به نظرمون خیلی ساده میان.مانند دل دردهای نوزادی یا کولیک و یا گریه های بی دلیل و یا تنظیم نبودن ساعت خواب بچه با اهل خانواده و به خصوص مادر و خیلی چیزای دیگه. __  بله درست متوجه شدین. من یکی از اون مادرای خیال پرداز بودم که فکر میکردم بچه داری یعنی ... ولی طبیعت بهم نشون داد که بین واقعیت و خیال پردازی خیلی تفاوت هست.وقتی پسر قشنگم به دنیا اومد به علت دیستریس تنفسی که بعدا" در موردش براتون توضیح میدم 10 روز از من دور بود و  گل وجودش توی یک انکیباتور نگهداری میشد ولی بعد از اون مانند تمام مادران دیگه با پسر سالمم به خونه اومدم ولی احتمالا" دلیل گریه ها و بی قراری های زیاد از حد پسرم  به  دلیل مصرف دارو تو اون 10 روز بود . یعنی کوچولوی من یک کم بیشتر از نی نی های دیگه گریه میکرد و گریه زیاد بچه اونم وقتی که توی یک شهر دیگه دور از خانواده زندگی میکنی و هیچ کمکی نداری خیلی سخته.. به هر حل گذشته ها گذشته و الان شاه پسر من تو یک چشم بهم زدن 2 ساله شد و ایشالا تویه چشم بهم زدنم دومااااااااااد میشه!!! حالا   منظورم از این همه پرحرفی نگران کردن مامانا نبود که این عارضه خیلی شایع نیست و درصد خیلی خیلی کمی از نوزادان به اون مبتلا میشن فقط دلم می خواست یک کم چشمهاتون رو به روی مشکلات بچه داری ( که بعدا" ازش به عنوان یک خاطره شیرین یاد میکنین )باز کنم.ایشالا همه نی نی ها به سلامت به دنیا بیان تا کام خانوادشون با وجود اونا شیرین تر بشه. انشاا... تو یادداشتهای بعدی اتیلا ناممو شروع میکنم تا دوستهای مجازی پسرم باهاش آشنا بشن. _ تمام _